توضیحات

پرسشنامه نقش تیم لانتز(2007)

پرسشنامه نقش تیم دارای  7 بخش بوده و هدف آن معرفی نظریه بلبین در مورد نقش تیم و شناسائی نقش های ترجیح داده شده توسط تیم شما می باشد.

تعریف مفهومی متغییر پرسشنامه :

پرسشنامه استاندارد کار تیمی، شیوه‌ی مشخصی از کار کردن است که می‌کوشد از مجموع توانمندی‌ها، مهارت‌ها و انرژی افراد،‌ بیشترین بهره را کسب کند.

تعریف عملیاتی متغییر پرسشنامه

در این پژوهش منظور از  نقش تیم نمره­اي است كه کارکنان به سوالات 28 گویه ای پرسشنامة نقش تیم می­دهند .

مولفه های پرسشنامه :

تک مولفه ای می باشد.

نقش تیم

ظریه‌های مختلفی درباره رهبری وجود دارند و افراد زیادی تلاش کرده‌اند تا رهبران را به روش‌های مختلفی توصیف کنند. وایت و لیپت در سال ۱۹۶۰ سه سبک برای رهبری را تعیین کردند: اقتدارگرایانه؛ دموکراتیک؛ و بدون مداخله. امروزه این سبک­‌ها برای تعریف انواع رهبری استفاده می‌شوند.

استفاده از سبک‌های مختلف رهبری ممکن است در مراحل مختلف توسعه­ یک گروه مناسب باشند. افراد مختلف با شخصیت‌های متفاوت سبک‌های رهبری مختلفی را اتخاذ می‌کنند. برخی از افراد ممکن است در زمان خاصی مناسب‌تر باشند. رهبران ممکن است سبک خود را به‌گونه‌ای تغییر داده و یا اصلاح کنند که دربرگیرنده‌ی بیشتر از یک سبک باشند. این سبک‌ها عبارت‌اند از:

اقتدارگرایانه

رهبر اقتدارگر، کنترل کامل گروه را بر عهده می‌گیرد و امر می‌کند که چه اتفاقی باید بیافتد، به عبارتی جهت گروه و مراحل موردنیاز برای تکمیل اهداف را دیکته می‌کند. چنین رهبرانی تمایل به تمجید و یا انتقاد از افراد گروه داشته و به گروه به‌عنوان یک کل نگاه نمی‌کنند. اگرچه این رهبرها کنترل بسیار زیادی بر گروه اعمال می‌کنند، اما پس از گفتن وظایف، تمایل دارند از کارگروه فاصله بگیرند.

دموکراتیک

رهبر دموکرات گروه را با دموکراسی مدیریت می‌کند و هر زمان که ممکن و مناسب باشد، قدرت انتخاب می‌دهد. رهبر دموکرات به اعضای گروه اجازه خواهد داد تا تصمیم بگیرند که چطور می‌خواهند کار کنند تا به بهترین شکل به اهداف برسند. بیشتر احتمال دارد که این رهبران در گروه حضورداشته و مشاوره و راه‌های جایگزینی برای انجام کار ارائه دهند.

عدم‌مداخله

رهبر با سبک عدم‌مداخله، رویکرد آسان گیرانه­ای دارند. این رهبران آزادی کامل را برای تصمیم‌گیری‌های فردی و گروهی ارائه داده و به‌ندرت تلاشی برای هدایت گروه به شیوه‌ای خاص می‌کنند. چنین رهبرانی تنها درزمانی که از آن‌ها درخواست شود باکمال میل به راهنمایی و ارائه‌ی اطلاعات می‌پردازند.

می‌توان گفت که این رهبران، به معنای سنتی کلمه، رهبری نمی‌کنند، بلکه اغلب یک راهنما یا مشاور بادانش بالا هستند که می‌توانند در صورت نیاز به گروه کمک کنند.

فرد فیدلر در سال ۱۹۶۷ یک نظریه ارائه داد و پیشنهاد کرد که وقتی وضعیت گروه برای رهبر بسیار مطلوب یا نامطلوب باشد، یک رویکرد مبتنی بر وظیفه مؤثرتر خواهد بود. ولی هنگامی‌که وضعیت گروه نسبتاً مطلوب است، رهبری مبتنی بر رابطه مناسب‌تر خواهد بود.