پرسشنامه حساسیت اضطرابی(فلوید و همکاران؛2005)

پرسشنامه حساسیت اضطرابی  بنابر شواهد علمی، سطوح بالای حساسیت اضطرابی از جمله عوامل پیش بینی کننده وقوع حملات وحشت زدگی و ابتلا به طیف اختلالات اضطرابی، افسردگی و خلقی می باشد. حساسیت اضطرابی سازه ای چند بعدی (شناختی، اجتماعی و فیزیولوژیکی) است که بر پایه تفسیرهای منفی و سوگیرانه افراد از مواجهه با محرک های مرتبط با اضطراب و تغییرات فیزیولوژیکی و بدنی ناشی از آن استوار است.

پرسشنامه استاندارد حساسیت اضطرابی یک پرسشنامه خود گزارش دهی است که ۱۶ گویه دارد و براساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت (خیلی کم=1 تا خیلی زیاد=5) است. هر گونه این عقیده را منعکس می کند که احساسات اضطرابی به صورت ناخوشایند تجربه می شوند و توان منتهی شدن به پیامد آسیب زا را دارند. درجه تجربه ترس از نشانه های اضطرابی با نمرات بالاتر مشخص می شود. دامنه نمرات بين ( 0تا ۶۴ ) است ( فلوید، گارفیلد و مارکز .۲۰۰۵). ساختار این پرسشنامه از سه عامل؛ ترس از نگرانی های بدنی (۸ گویه)، ترس از نداشتن کنترل شناختی (۴گویه) و ترس از مشاهده شدن اضطراب توسط دیگران (۴گویه) تشکیل شده است (زینبرگ، بارلو و براون .۱۹۹۷).

تعریف مفهومی متغییر پرسشنامه :

حساسیت اضطرابی: حساسیت اضطرابی یک سازه تفاوتهای فردی است که در آن فرد از نشانه های بدنی که با انگیختگی اضطرابی افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، سرگیجه، درد) مرتبط است، می ترسد و اصولا از این عقیده ناشی می شود که این نشانه ها به پیامدهای بالقوه آسیب زای اجتماعی، شناختی و بدنی منجر می شوند(دیکان، جاناتان، کارول و دیوید ،۲۰۰۳) و منجر به سوگیری هایی در بازیابی و پردازش اطلاعات مربوط به محرکهای فراخوان اضطراب می شود.

تعریف عملیاتی متغییر پرسشنامه

نمره ای است که آزمودنی از پاسخگویی به مقیاس تجدید نظرشده حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (۲۰۰۵) کسب می کند

مولفه های پرسشنامه :