توضیحات

پرسشنامه توانمند سازی کارکنان اسپریتزر و  میشرا(1992)

پرسشنامه توانمند سازی کارکنان با استفاده از مدل اسپریتزر و  میشرا  (1992) تنظیم گردید که مجموعا از 21 گویه تشکیل شده است. سوالات پرسشنامه بر اساس طیف پنج گزینه ای لیکرت (کاملاً موافق تا کاملاً مخالف) طراحی شده است و الفای کرونباخ به دست آمده بالای 0/7 می باشد.

تعریف مفهومی متغییر پرسشنامه

پرسشنامه استاندارد توانمند سازی اعطای اختیار تصمیم گیری به کارکنان به منظور افزایش کارائی آنان و ایفای نقش مفید در سازمان است.

تعریف عملیاتی متغییر پرسشنامه

در این پژوهش منظور از پرسشنامه استاندارد توانمند سازی کارکنان نمره­اي است كه کارکنان به سوالات 21گویه ای  پرسشنامه استاندارد توانمند سازی کارکنان می­دهند .

مولفه های پرسشنامه و پرسشنامه:

توانمندسازي

توانمندسازي جامعه، يك فرآيند پويا و فراگیر است. هدف عمده فرآيند توانمندسازي، ايجاد تغييرات مناسب در كليه ابعاد و جوانب زندگي افراد، خانواده­ها، گروه­ها و اقشار اجتماعي مي­باشد   در واقع مي­توان به جرات گفت كه يكي از پيش شرط­هاي محوري در شكل­گيري و تكامل فرآيندهاي توسعه پايدار، وجود سياست­ها، برنامه­ها، و مداخلات چند بعدي در جهت توانمندسازي افراد، گروه­ها و جوامع به منظور مشاركت فعال آنها در تحقق بخشيدن به اهداف دراز مدت و ميان مدت توسعه همه­جانبه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي است.

تعريف توانمندسازی

تعاريف متعدد و گوناگونی از توانمندسازی ارائه مي­شود که هرکدام دارای يک جهت­گيری معين با يک ديدگاه و حتی يک ايدئولوژی مشخص است. البته برای توانمندسازی  تعريف دقيق علمی با مرزهای مشخص وجود ندارد؛ اما می توان در یک تعریف جامع توانمندسازی را اینگونه تعریف کرد:

توانمندسازی فرایندی است پویا و خودجوش از متن بافت فرهنگی – اجتماعی یک جامعه که به افراد افزایش قدرت و توانایی می دهد تا بتوانند برای بهبود وضعیت زندگی خویش اقدام نمایند.

در تعریف بالا باید به کلمات کلیدی : فرایند؛ پویا؛ بافت اجتماعی فرهنگی؛ مشارکت افراد  توجه کرد. در این فرایند افرادکلیدی و رهبران سیاسی عقیدتی نقش مهمی بازی می کنند و باید دانست که مهارتهایی از قبیل سازماندهی اجتماعی و توسعه اجتماعی بسیار کلیدی هستند.

رويکرد توانمند سازی

رويکرد اصيل و حقيقی توانمندسازی از پایین به بالا شکل مي­گيرد. در اين فرآيند شيوه­های متعددی از تعامل اجتماعی ممکن است وجود داشته باشد.  ارتباطات، مشاوره، بحث و مناقشه، آموزش و اطلاع­رساني، محاوره، انتقاد از خود، برخوردهای نظری و فکری، و يا ستيز و تضاد  اجتماعی كه به صورت سازماندهی مردمی نمايان مي­شود و همچنين اعمال شيوه­های قهرآميز از قبيل تظاهرات، درگيری و منازعه از مهمترين شيوه­هاي تعامل و ستيز اجتماعي در اين فرآیند مشاهده مي ­شود.

سطوح توانمندسازی:

1-توانمندسازی فردی که چهار جنبه عمده دارد :

الف : ايجاد و توسعه وجدان انتقادی (تفکر انتقادی)

ب: کاهش خود عيب جویی

ج : به عهده گرفتن مسئوليت شخصی برای آينده

د: توسعه خود کارآیی

2- سطح توانمند سازی بین فردی:

توانایی و ظرفیت تاثیر گذاشتن بر دیگران و تعاملات بین فردی در این سطح توانمندی تعریف می شود.

3- سطح سیاسی: با توجه به روند از پایین به بالا یعنی انتقال و تغییر قدرت دربین گروهها و تعمیم یک اقدام به کل

عناصر اصلی توانمند سازی:

• دسترسی به اطلاعات
• پذيرفته ­شدن و مشارکت
• مسئوليت پذيری
• ظرفيت سازمانی