توضیحات

پرسشنامه یادگیری خود جهت دهی( چنگ و همکاران ؛2010)

پرسشنامه یادگیری خود جهت دهی توسط چنگ و همکاران در سال (2010) به منظور سنجش یادگیری خود جهت دهی در دانشجویان طراحی و توسعه داده شده است. این پرسشنامه دارای 20 سوال و شامل 4 بعد انگیزش یادگیری، طرح ریزی و اجرا، خود نظارتی و ارتباط بین فردی می باشد و بر اساس طیف پنج گزینه ای لیکرت با سوالاتی مانند (من شدیداً به این مساله امیدوارم که دائما در یادگیری خود پیشرفت کنم و جلو بروم.) به سنجش یادگیری خود جهت دهی می پردازد.

تعریف مفهومی متغییر پرسشنامه :

پرسشنامه استاندارد تعریف مفهومی: به شیوه ای از یادگیری اطلاق می شود که یادگیری توسط خود فرد سازماندهی و جهت داده می شود. به عبارت دیگر، در یادگیری، یاد گیرنده، خود فرایند و جریان یادگیری و مسئولیت یادگیری را بر عهده می گیرد و از این جهت می تواند به ارزشیابی از یادگیری نیز بپردازد (لای ، 2015).

تعریف عملیاتی متغییر پرسشنامه

در این تحقیق منظور از یادگیری خود جهت دهی نمره ای است که پاسخ دهندگان به سوالات 20 گویه ای پرسشنامه یادگیری خود جهت دهی می دهند.

مولفه های پرسشنامه :

یادگیری خود جهت دهی

تعاریف و مدل های گوناگونی از یادگیری خود نظم بخش وجود دارد که در آنها سعی شده است که نحوه خود نظم بخشی دانش آموزان در فرایند یادگیری تبیین شود. به طور کلی در این دیدگاه ها بر نقش فعال دانش آموز در فرایند یادگیری تاکید می شود. براساس این نظریه ها، یادگیری چیزی نیست که توسط دیگران برای دانش آموز اتفاق می افتد بلکه آن چیزی است که توسط خود دانش آموز صورت می گیرد.

ویژگی های خاصی که اغلب به یادگیرندگان خود نظم بخش نسبت داده می شود مرتبط با باورهای انگیزشی یا نگرش ها، استفاده از راهبردهای شناختی و توانایی فراشناختی شان است. به عبارت دیگر، یادگیرندگان خود نظم بخش دانش آموزانی هستند که از لحاظ انگیزشی، شناختی، فراشناختی و رفتاری برای پیشرفت تحصیلی خود به فعالیت می پردازد. از لحاظ انگیزشی، تصور می شود که یادگیرندگان خود نظم بخش مجموعه ای از باورها و نگرش های انطباقی دارند که تمایل آنان را برای درگیرشدن و پایداری در تکلیف تحصیلی شکل می دهند. برای مثال، دانش آموزان خود نظم بخش گرایش به خود بسندگی دارند، بر افزایش سطح تسلط شان تمرکز دارند و موضوعات درسی را ارزشمند، جالب و مفید می دانند (شانک و ارتمر، 2000؛ ویگ فلد، 1994؛ به نقل از ولترز ، 2003).