پرسشنامه خوشکامی (اسنيت-هميلتون)

پرسشنامه خوشکامی اسنیت- همیلتون دارای 14 عبارت است. پاسخگو با خواندن هر عبارت به یکی از چهار گزینه مقابل آن که میزان موافقت یا مخالفت وی را با آن عبارت نشان می دهد، پاسخ خواهد داد.

تعریف مفهومی:

بسیاری از مؤلفان معتقد بوده اند که عدم توانائی برای لذت بردن(ناخوشکامی) یک خصلت شخصیتی دائمی است که قبل از ابتلاء به اسکیزوفرنیا در بیمار وجود داشته است. اما نقش ناخوشکامی آن زمان پر رنگتر شد که بعنوان علامت اصلی افسردگی در طبقه بندیهای جدید تشخیصی (مشخصاً DSM-III-R) مطرح گردید. اسنیت ، همیلتون و همکاران (1995) کوشیدند تا با اجتناب از مشکلات مقیاسهای ناخوشکامی قبلی (از جمله طولانی بودن و وقت گیر بودن آنها) ، نسخه جدیدی از این مقیاس را تولید نمایند که هم در کار بالینی و هم در پژوهش کارائی داشته باشد. مقیاس ابداع شده آنها ضمن کوتاه بودن، ساده تر بود و احتمال کمتری وجود داشت که تحت تأثیر طبقه اجتماعی، سن، جنسیت و فرهنگ قرار گیرد. این نسخه براحتی قابل ترجمه به زبانهای دیگر است.

پرسشنامه استاندارد

تعریف عملیاتی:

ترجمه و انطباق این آزمون توسط حسین کاویانی و همکاران صورت گرفته و مطالعات مقدماتی در مرکز مطالعات شناخت و رفتار، بیمارستان روزبه حاکی از روائی و اعتبار نسبی این مقیاس است.

مقیاس خوشکامی اسنیت- همیلتون دارای 14 عبارت است. پاسخگو با خواندن هر عبارت به یکی از چهار گزینه مقابل آن که میزان موافقت یا مخالفت وی را با آن عبارت نشان می دهد، پاسخ خواهد داد.

مؤلفان دو نوع نمره گذاری را پیشنهاد کرده اند. 1- نمره گذاری لیکرت که در آن پاسخ کاملا مخالف  نمره 3 ، پاسخ مخالف نمره 2، پاسخ موافق نمره 1 ، و پاسخ کاملا موافق نمره صفر می گیرد.   دوم ، روش دو نمره ای است که در آن پاسخهای کاملا مخالف و مخالف نمره 1 ، و پاسخهای کاملا موافق و موافق نمره صفر می گیرند. لذا در نمره گذاری لیکرت نمرات بین صفر تا 42، و در روش دو نمره ای، نمرات بین صفر تا 14 تغییر می کند.